Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
MEDYA NOTU
EMRE KONGAR
ORAY EĞİN NE DİYOR
Adamın biri takmış, her Cumhuriyet'ten bahsetmesi gerektiğinde önüne 'Ergenekon zanlısı' ibaresini ekliyor. Aklı sıra, Türkiye'nin en köklü gazetesini küçümseyecek ve kendisi gibi iktidar keneleriyle beraber sürdürdüğü psikolojik harp dahilinde yıpratacak. Bugün kendilerine hak etmedikleri halde 'liberal' ya da 'demokrat' yaftasını yapıştıranların hepsi istiyorlar ki Cumhuriyet gazetesi yok olsun. Tahammül edemiyorlar, yaşamasını kabullenemiyorlar. O yüzden de her fırsatını bulduklarında Cumhuriyet'e saldırıyorlar.
Cumhuriyet'imize...
Peki seyirci mi kalacağız bu linç girişimlerine karşı? Bir köşede marjinalleşmesine, neo-Ergenekoncular'ın hedefi olmasına sessiz mi kalacağız?
Hepinizi Cumhuriyet'e sahip çıkmaya davet ediyorum.
İdeolojik olarak yakınlığımdan değil, sadece Türk gazete okurunun Cumhuriyet'e ihtiyacı olduğunu düşünüyorum.
Hadi Hasan Cemal, hadi Hıncal Abi, Cengiz Çandar, Okay Gönensin, Sedat Ergin, Yalçın Doğan, Mehmet Tezkan gibi Cumhuriyet okulundan mezun olmuş gazeteciler: Tehlikenin farkında mısınız? Eski kavgaları, kırgınlıkları bırakın ve önce siz sahip çıkın Cumhuriyet'e.
Her şeyden önce, Cumhuriyet tam da anladığımız şekliyle 'gazete' gibi 'gazete' olarak çıkıyor. Aldığı tavırlar, birinci sayfası kendi duruşlarının yansıması. Ama iç sayfalarında bir gazeteden aradığınız her şeyi bulmak mümkün. Haberleri doyurucu, ayrıntılı. Dünyayla ilgili gelişmeleri Cumhuriyet'in dış haberler sayfalarından takip etmek mümkün. Keza kültür sanat bölümünde popüler basının dışladığı alanları da.
Üstelik bütün bu sayfalar büyük bir titizlikle hazırlanıyor. Haber ve köşe yazılarındaki Türkçe hiçbirimizin yetişemeyeceği kadar düzgün. Yıllar önce Bülent Erkmen'in tasarımının üzerinden çok şeyler geçmişse de temeldeki bazı grafik kurallarına hâlâ sadıklar. Sayfalar pazar yeri gibi değil, Batılı gazeteler gibi disiplin içinde. Gazetenin bir bütünlüğü var.
Köşe yazarlarına gelelim... İlhan Selçuk'tan bahsetmiyorum bile... Ama ben Orhan Bursalı'nın, Ali Sirmen'in, Hikmet Çetinkaya'nın yazılarından çok şey öğreniyorum. Ergin Yıldızoğlu kadar dünyayı iyi takip eden, detaylı analiz yapabilen bir kişi daha yok Türk basınında. İlerleyen yaşına rağmen Ankara'yı Cüneyt Arcayürek'ten daha iyi bilen bir gazeteci var mı? Ne kadar değerli isimler var içinde: Şükran Soner, Orhan Birgit...
Açıkçası ben elimden düşüremiyorum Cumhuriyet'i.
Hele bir de Cumhuriyet'e saldıranların gazetelerine bakınca daha da kıymeti artıyor. Mesela Taraf'ı alıyorum elime, içi bomboş. Sayfalarını karıştırıp bir köşeye atıyorum. Radikal hiçbir şey vermiyor bana.
Cumhuriyet ise yılların birikimiyle gazetecilik yapıyor. Ayrıntılara verdiği önem, haber dili yılların Cumhuriyet'i olduğunu hemen belli ediyor. Zeki, entelektüel ve birikimli. Bir o kadar da omurgalı ve sağlam.
Zaten bu yüzden de hedefte. Basının bütün kalelerini teker teker düşürmek isteyen bir zihniyetin örgütlediği çok tehlikeli bir psikolojik harp dönüyor Türkiye'de. Bu emrin askerleri memleketin bütün kalelerine saldırarak kendilerine yer açıyorlar. Basında bunun ilk hedefi Cumhuriyet'tir. Ayakta kalmasını, yaşamasını hazmedemiyorlar. Çünkü Cumhuriyet başta olmak üzere pek az gazete onların bu kirli oyununa ve kurmaya çalıştıkları düzene, ilan etmek istedikleri yeni Cumhuriyet'e karşı çıkıyor, dimdik duruyor.
Oysa belaltı atışların da, bu psikolojik savaşın da Cumhuriyet'i yıpratabilecek kadar kuvvetli olacağını düşünmüyorum. Sadece 'aydınlık insanların' ayaklanması, uyanması ve Türkiye'nin en köklü gazetesine sahip çıkması gerekiyor.
Yarın kaybettiğimiz bir gazeteden çok daha fazlası olacaktır.
Değerli okurlarım, yukardaki yazıyı ben yazmadım.
Ama arkadaşlardan rica ettim, bilhassa italik dizmediler.
Çünkü Oray Eğin'nin dün, Akşam'da yayınlanan bu yazısı, benim yazabileceğim bir yazıdan daha cesur ve daha güzel olmuş.
