Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Demokrasiyi henüz özümleyememiş ülkelerin başında gelen Türkiye'de işler kötü gitmeye başlayınca, siyasal iktidarların ilk yaptığı iş medyaya saldırmaktır.

Demokrasi kültüründen nasibini almamış (alamamış) siyasetçiler iktidara gelince, muhalefette iken baş tacı ettikleri medya ile zıtlaşmaya başlarlar.

Çünkü her iktidar kaçınılmaz olarak küçük ya da büyük hatalar yapar.

Medyanın görevi daha doğrusu varlık nedeni ise olup bitenleri ve tabii bu arada yapılan hataları kamuoyuna aktarmaktır:

Olayları ve olguları kamuoyuna aktarmayan medya yaşayamaz.

Tabii iktidara gelen parti hata yapmaya başlayınca, bu durum medya aracılığıyla kamuoyuna da yansır.

Tam bu noktada, politikacıların demokrasi kültürsüzlüğü devreye girer ve iktidar, uygulamasındaki olumsuzlukları kamuoyuna yansıtan medyayı suçlamaya başlar. İşte medyanın suçlanmaya başlandığı bu nokta, iktidardaki partinin düşüşe geçtiği anı belirler.

AKP, muhalefetin pısırıklığı ve medyanın iktidar dalkavukluğu yüzünden iki sene gibi uzunca bir süredir kitle iletişim araçları ile yaşadığı bahar havasını bozdu.

Bu değişme onun, hem demokrasiyi yeterince içselleştirememiş olmasından hem de gözlerini bağlayan katı ideolojik tutumundan kaynaklanıyor.

Üstelik medyaya yönelik saldırı, TÜSİAD gibi başka kuruluşlara da yönelik bir biçimde ortaya çıktı.

Üstüne üstlük, "Türkiye'yi dışarı jurnallemek" gibi, hem akla ve mantığa hem de gerçeklere aykırı bir iddia ile...

Bu iddia hem akla ve mantığa hem de gerçeklere aykırı.

Çünkü Türkiye'de olup bitenler sadece içerde yayın yapan medyanın değil, ülkemizde düzinelerle temsilci bulunduran yabancı medyanın da ilgisi ve bilgisi kapsamında.

Yani kadınlara karşı girişilen şiddetin dünya kamuoyuna yansıtılması için yabancı medya kuruluşları hiç de Türkiye'deki basının ve televizyonların özel yayınlarına muhtaç değiller; kendilerinin zaten yeterince haber kaynağı var..

AKP iktidarının medyaya karşı hücumu sadece son günlere özgü bir "demeç saldırısı" ile sınırlı da kalmadı:

1 Nisan tarihinde yürürlüğe girecek olan yeni Türk Ceza Yasası'ndaki hükümler, medyayı nefes alamaz hale getirecek.

Artık yineleye yineleye dilimizde tüy bitti:

"İktidarlar gider medya kalır!"

(Not: Geçen hafta, Hürriyet'in köşe yazarlarından Ahmet Hakan Coşkun'un zorunlu din dersleri kaldırılınca yerine neyin konacağı konusundaki sorusunun mantıksızlığına işaret etmiştim; çünkü din dersleri zorunlu olmaktan çıkarılınca, seçmeli hale gelecek ve sorun kendiliğinden çözülmüş olacaktı. Ahmet Hakan Coşkun da, okurlarının uyarısı üzerine yazısındaki bu mantık hatasının farkına varmış ve benim yazım yayınlanmadan önce bir dip not ile özür dilemişti. Değerli okurlarıma duyururum.)